Объект: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quae cum essent dicta, discessimus. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quis istud, quaeso, nesciebat? Duo Reges: construc

Работы: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis istud possit, inquit, negare? Non igitur bene. Sed ad illum redeo. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Erit enim mecum, si tecum erit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quis a Stoicis et quem ad modum diceretur, tamen ego quoque exponam, ut perspiciamus, si potuerimus, quidnam a Zenone novi sit allatum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Duo Reges: constructio interrete. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Quis enim redargueret? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sint modo partes vitae beatae. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed ego in hoc resisto; In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sic est igitur locutus: Quantus ornatus in Peripateticorum disciplina sit satis est a me, ut brevissime potuit, paulo ante dictum. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Iudicia rerum in sensibus ponit, quibus si semel aliquid falsi pro vero probatum sit, sublatum esse omne iudicium veri et falsi putat. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit. Scaevolam M. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad iucundum accessio, bonum sit; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.