Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Quid censes in Latino fore? Duo Reges: constructio interrete. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile persuadeam. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Quibus rebus intellegitur nec timiditatem ignaviamque vituperari nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, sed illas reici, quia dolorem pariant, has optari, quia voluptatem. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Quoniam, inquiunt, omne peccatum inbecillitatis et inconstantiae est, haec autem vitia in omnibus stultis aeque magna sunt, necesse est paria esse peccata. Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Itaque, Torquate, cum diceres clamare Epicurum non posse iucunde vivi, nisi honeste et sapienter et iuste viveretur, tu ipse mihi gloriari videbare. Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.